رفت به رشت و انزلی! :: پسرم، جمال!

داشتم واس این دکتوره،

شعر رجبعلی رو می خوندم

رسیدم به این بیت:

مرد و زن از معطلی، رفت به رشت و انزلی !

فکر کن!

منم یک سر رفتم به رشت و از قضا به انزلی !

به نظرتون، از معطلّی ؟

خخخخخخخخخخخخخخخخ!

اینم شعر کامل

اهل نطنز و قمصرم، بقره بقو بقو بقو
نیست کلاه بر سرم، بقره بقو بقو بقو
از ستم رجبعلی، نعره ز دل کشم جلی
وز پسرش نجف قلی، بقره بقو بقو بقو

در غم و محنتیم ما، غرق مذلتیم ما
جمله رعیتیم ما، بقره بقو بقو بقو
خانه ما خراب شد، این دل ما کباب شد
منتظر جواب شد، بقره بقو بقو بقو

ای امنای مملکت، ای امرای مملکت
ای وزرای مملکت، بقره بقو بقو بقو
در خطر است جان ما، سوخته خانمان ما
گم شده دختران ما، بقره بقو بقو بقو

عرصه به خلق تنگ شد، رجبعلی پلنگ شد
چماق او تفنگ شد، بقره بقو بقو بقو
آه که کشته شد زنم، بقره بقو بقو بقو
بقره بقو همی زنم، بقره بقو بقو بقو

مرد و زن از معطلی، رفت به رشت و انزلی
داد از این رجبعلی، بقره بقو بقو بقو
طاقت جفت و طاق نی، یک زن و مرد چاق نی
باکره در نراق نی، بقره بقو بقو بقو

آه ز سردی هوا، وای ز ظلم ناروا
گفت فقیر بی نوا، بقره بقو بقو بقو
ای بت شوخ و شنگ ما، با تلفون و زنگ ما
گو به وزیر جنگ ما، بقره بقو بقو بقو