دارم فکر می کنم رابطه آدمیزاد با پشیمونی
یک جورایی مشابه رابطه موریانه حساب می شه با درخت!
همونطور که موریانه، درخت رو از داخل، می خوره و پوک و نابود می کنه
پشیمونی هم،
از داخل
آدمو می تراشه و از بین می بره!
خدا برا هیچکس نخواد!
اینطور نیست که آدم هرکاری می کنه بعدش واسه خودش کف بزنه و هورا بکشه.
نه
آآآآآآآآآآآآآدمه!
خطا می کنه
از اون زمان که تو بهشت بود می کنه،
تا همین الانه
چون آدمه!
مهم اینه که عین "آدم" ،
اشتباهشو تکرار نکنه !
حالا اگه شد !!
نمی تونه که!
و از مبرز ترین اشتباهات آدم، اینه که بذاره موریانة پشیمونی، توشو بخوره، خردش کنه...
نباید این باشه.
