آهنگ بهار رو با صدای رزیتا یوسفی گذاشته بود تلویزیون
فکر کردم، خیلی ستم است که کسی، اگه اسم شجریان رو بلده،
اسم این طیف از هنرمندان رو بلد نباشه
شجریان، تو زمانی و تو فضایی خوند و نشو و نما کرد که تو سرش نمی زدند و صداشو خفه نمی کردند.
نمی کردند، نه که نمی کردند، مثل این ضعیفه ها که شنیدن صداشون با دین در افتادنه،
اینطوری نبوده حداقل.
سالهای سال سایة ای بر باغچه ای سنگینی می کنه و نشو و نمای هر گلی رو با دشواری رو به رو می کنه،
بعد از چنیدن و چند سال که یک گلی از گوشه ای گل می کنه،
حتی اگه تک شاخه باشه و کم باشه، آدم شور زندگی رو از دیدنش می گیره
اینکه، هرچیزی، خفه کردنی نیست!
تلقین و تبلیغ چیزی، به زور میسر نیست!
پری ماه می خواد با مجید درخشانی بخونه. جور خزان رو.
به قول گوگوش، تحریرهاشو من دوست دارم!
اونقدر ظریف و قابل تکرار است - واسه خودش البته- که آدم به عجز خودش پی می بره!
ما دو تا داد دنبال گله بخواهیم بزنیم یکی اش کلفت می شه یکی نازک یکی ویژ ویژی نازک کلفت!
ولی در مقام نقد و زیرآب زنی و عیب گذاری،
ما فقط کلفتیم!
فقّط،
کلفت!
