خیلی قدیمها، زمانی که من بچه بودم، می رفتیم حموم عمومی.

اونجا، عموماً ملت خانوادگی می اومدند. بابا و پسر،

و از اونور تو زنونه، مادر و دختر

یکی از فعالیتهای توی حموم کیسه کشیدن به پشت طرف بود که این کلنی های خانوادگی، مشکلی نداشتند، باباهه پشت پسره رو کیسه می کشید و پسره پشت باباهه رو.

در این میون، کسی اگه اجاقش کور بود، خیلی تو چشم می اومد! کسی نبود پشتشو کیسه بکشه

اینها، یکسری کیسه داشتند که خودشون می تونستند پشتشونو صابون بزنند یا با سفیداب جلا بدنش (خخخخ)

بهشون می گفتند کیسه اجاق کوری! یک جورایی سرکوفت حساب می شد!

حالا، عکس تلگراممو عوض کردم، آبجی خانوم پیغام داده برو عقب تر ببینمت! نوشتم بابا من از این دسته ها ندارم که! همینه! دیدم انگار تازه یادش افتاده می گه خوبه یکی بخرم! بهش گفتم من نمی خوام ، هاااااا! من می دم شما بگیری ازم، 

بعد یادم افتادبه کیسه اجاق کوری و ،

 اینکه چقدر آدمها تک رو و مستقل شده اند که حتی واسه یک عکس گرفتن، نمی خوان گیر کسی باشند. 

الانه دیگه، 

کیسه اجاق کوری عیب و عار نیست انگار...