امروز،
متوجه شدم یک بنده خدایی،
از دنیا رفته است.
خبر داشتم سکته کرده و بیمارستانه اما،
وقتی شنیدم که فوت کرد
خیلی ناراحت شدم
خیلی زیاد
لزومی نداره آدمها با هم پسرخاله باشند تا از ناراحتی هم ناراحت بشن
گاهی،
واسه آشنا و فامیل خونی، آدم اونقدر ناراحت نمی شه که واسه یک هفت پشت غریب
خدا رحمت کنه همه رو
به قول راننده مون
صف، یک نفر رفت جلو!
فقط همین!
بعدش نوبت من و شماست!
پس لزومی نداره عین سگ و گربه باشیم با هم.
آدم باشیم.
فقط !
حتی اگه بعد با یکی دعوامم بشه
یاد خاطرات خوبم باهاش بیوفتم بازم تو دلم خوشحالم
و حتی اگه خدایی نکرده صف مارو ببره جلو!
خدا رحمتشون کنه