عاقا،
از دو سری راننده و ماشین، پرهیز باید کرد!
یکی، اونی که ماشینشو خییییییلی می شوره و می سابه و بین تمام ماشینها پیداست خیلی بهش رسیده است
این آدم،
معمولا عشق ماشینه و فکر می کنه بقیه پپه اند و خودشو با ماشینش یکی میدونه و خیلی هم خرشو قبول داره،
این آدم، لایی می کشه،
تند می ره
یک باریکه جا پیدا کنه، بیخ شما می اد
و خلاصه، خیلی به خودش مطمئنه
این آدم، شعور اینو نداره که وقتی رفت بیخ یکی، ممکنه اون یکی هول کنه و حادثه درست کنه
خره
دسته دوم
اونهایی که ماشینشون خیلی کثیفه و خط خطیه و دااااغونه!
اینها، خیلی براشون مهم نیست ماشینشون
وقتی مال خودشون مهم نباشه،
به طبع مال شما هم مهم نیست اینه که خیلی خودشو اذیت نمی کنه که بخواد ترمزی بگیره
یا فرمونی بپیچونه!
یک جورایی، با توکل به خدا وائمه می رن جلو،
انگار بگو حضرات راننده باشند، خودشون کاسة ماست!
از این دسته هم باید گرخید!
نشونه اش این که ماشینشون هر هشت طرفش خط و فرو رفتگی و الخ داره و سابقه دارند به عبارتی
متعادل باشید یکم.
همین.
پاورقی این که،
اینها که گفتم، راننده های آقا منظورم بود.
خانومها که مااااااااااااهند!
جاااااااده مال اونهاست!
ماشین هم مال بابا جوناشون!
کلّا برید کنار!
هه هه!
